Hoe bereik je als Belgische skiër de wereldtop? Interview met topskiër Sam Maes
“Als Belgische ouder ga je je kind niet pushen om te skiën”
Sam Maes (23) is een van de gelukkige Belgen die de top heeft behaald in het alpineskiën. Voor veel Belgen is de wereldtop net iets te ver gegrepen. Volgens Maes moet je om de top te bereiken je grenzen verleggen en ons klein landje inruilen voor de Oostenrijkse bergen.
De 22-jarige top-skiër Sam Maes skiet voor ons land in de wereldtop. Toch woont Maes al jaren in Oostenrijk. Zijn ouders besloten enkele jaren geleden om te verhuizen naar het buitenland en er een pension op te richten. Zo belandde de topskiër al snel in een topsportschool in Oostenrijk. Dit was voor Maes een goede start van zijn carrière in het alpineskiën.
Skiën is de nationale sport van Oostenrijk. Daardoor speelde Maes geen voetbal, zoals de meeste jongens uit België, maar werd hij ondergedompeld in de wereld van de wintersport. Op zijn 16 jaar belandde hij in het FIS systeem. De Fédération Internationale de Ski, een internationaal overkoepelende sportbond voor alpijnse en noordse skisporten, alsook moderne sporttakken zoals het freestyleskiën. Hierdoor moest hij kiezen voor welk land hij wilde skiën. Ondanks dat Maes de Oostenrijkers overtuigde van zijn talent, koos hij toch voor België om een simpele reden, zegt hij: “Bij het Oostenrijks team heb je meer kans om vervangen te worden als je slecht presteert. De druk is er gewoon veel groter.”
Blijf als Belgische skiër niet alleen in België
Voor vele Belgen is dat plaatsje in de top niet weggelegd. “Als Belgische ouder ga je je kind niet pushen om te skiën. Dit meestal om financiële redenen”, zegt de topskiër. Je moet er dan ook veel voor over hebben om iets te kunnen bereiken in de sport. Steeds weer naar het buitenland gaan om te trainen, trainers betalen en het materiaal aankopen. Racers hebben dan ook niet een paar ski’s, maar meerdere paren, die dan nog eens goed onderhouden moeten worden. Een behoorlijk kostenplaatje en zeker als je niet dicht bij de bergen woont. Maes heeft dus het geluk gehad dat zijn ouders besloten om naar Oostenrijk te verhuizen en hij daardoor niet telkens verblijfkosten moest betalen.
In België hebben we dan wel indoor pistes maar toch is dat niet genoeg. Ze zijn niet hetzelfde zoals in de echte bergen. Die zijn vaak steiler en veel langer. Het is het volgens Maes ook geen goed idee om enkel en alleen in België te blijven. “Je kan goed zijn en elke wedstrijd in België winnen, maar het niveau in Oostenrijk ligt zoveel hoger. Je moet daar gaan trainen om tussen de wereldtop te zitten, zo zal je niveau nog beter worden”, vertelt hij. Alle topskiërs hebben dan ook de stap gezet om een seizoen naar het buitenland te gaan, anders waren ze misschien nooit zover geraakt. “Ja, je moet er wat voor over hebben, maar dat is bij elke sport zo. Je sociale leven zal ook niet meer hetzelfde zijn. Wie echt iets wilt bereiken in de sport zal zijn leven moeten veranderen. Maar elke topsporter zal je vertellen dat dit het waard is”, verklaart Maes vol overtuiging.
“Je kan goed zijn en elke wedstrijd in België winnen, maar het niveau in Oostenrijk ligt zoveel hoger”
Geen georganiseerd systeem: “Zolang dat er niet is, zijn er weinig Belgen in de top”
Naast Sam Maes vertegenwoordigen ook Armand Marchant en Dries van den Broecke ons land. Zij hebben net zoals Maes hun leven veranderd voor het skiën. Maar het valt dus wel op dat een klein landje zoals België al drie alpine skiërs op wereldbeker niveau heeft. “Daar mogen we toch wat trots op zijn”, zegt Maes. Tussen al die skiërs uit landen waar er kilometers pistes zijn, is ons land dus op zich niet slecht bezig.
Het is ook zo dat we wel degelijk skiërs hebben met talent in België. Alleen is en blijft het moeilijk voor die talenten om echt de wereldtop te bereiken. We hebben geen georganiseerd systeem, waarbij je vanaf 14 jaar in een team komt en je financieel wordt ondersteund. Zonder dat systeem zullen er nooit veel Belgen in de top staan, zegt Maes: “We hebben een georganiseerd systeem nodig zoals in Oostenrijk of landen waar skiën een nationale sport is. Zodat bijvoorbeeld de beste tien Belgen samen kunnen trainen en financieel worden ondersteund. Dit zou al zoveel veranderen en wie weet worden we wel een erg sterk land op het gebied van alpine skiën.”
In ieder geval gaan wij nooit de beste van de wereld worden. Maar als skiërs in België meer kansen krijgen om hun talent te ontwikkelen dan is de kans groot dat we binnenkort meerdere Belgen in de wereldtop zien.
Door Ianthe Keuninckx
